Ook ons dorp was overstroomd, onze ouders zijn geëvacueerd geweest. Nu, 60 jaar later, drukt die ramp nog steeds een stempel op het dorp. Veel mensen maakten het mee, vele worden er deze dagen aan herinnerd.
De één vertelt graag zijn verhaal en de ander kan en wil er, ook nu nog niet over praten.
Op zaterdagochtend was er een herdenkingsbijeenkomst. Je ziet 2 zussen die ouders en broertje verloren en samen achter bleven. 3 en 7 jaar oud waren ze toen maar voor het leven getekend. Je kent het verhaal van de man die op de dijk liep met z'n familie en bijna iedereen zag verdwijnen in de golven toen die dijk plotseling doorbrak. Wat moeten al die herinneringen zwaar en moeilijk zijn.
Goed dat ook deze ramp herdacht wordt.
's Middags was er een fototentoonstelling. Daar werd alles door velen opnieuw verteld en beleefd.
Goed, als mensen er over kunnen praten. Lastig als je dat niet kunt omdat de herinneringen té pijnlijk zijn.
Op onderstaande foto mijn vader met een aantal van z'n broers en zussen en zijn moeder. Hoog zwanger. De baby is amper 2 weken later in Rotterdam, op het evacuatieadres geboren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten