Biest (door Ron)

Een foto van een bord biest, vorige week op Facebook, bracht heel veel reacties teweeg. Deze varieerde van “getsiederrie” tot “daar lust ik wel pap van”!

Wat zegt wikipedia eigenlijk over biest: Colostrum (bij koeien biest of griest) is de eerste melk die gevormd wordt als een zoogdier bevallen is. Mijn kennismaking met biest dateert uit mijn kinderjaren. Ik had het geluk dat mijn oom en tante, boer en boerin waren. Hardwerkende mensen met een kleine veestapel: koeien, Herman de stier en veel (wilde) katten. Hun boerderij had een naam: ‘het Witte Paard’. Er was, als ik me goed herinner, geen paard te bekennen maar ze zullen daar vast een reden voor gehad hebben, je noemt je boerderij ook niet: ‘de bruine koe’ of ‘Herman’s farm’. Hoe mijn eerste bordje biest smaakte weet ik niet meer, maar mijn eerste slok melk dronk ik als baby en dit is tenslotte ook melk, echter uit een ander lichaam. Wat was het een feest als tante belde dat er weer een koe bevallen was, een echt melkkannetje werd opgehaald en Herman was in die tijd mijn grote vriend, zijn vruchtbaarheid bezorgde ons heerlijke en voedzame biest. De biest kon niet direct gegeten worden, biest moest je wellen. Ik herinner me nog dat dit heel spannend was, alsof je op Cape Canaveral staat te wachten of de spaceshuttle bij “zero” wel het luchtruim kiest. Moeders stond met een houten lepel te roeren in de pan biest, deze moest opwarmen maar niet koken en zodra er blaasjes op de houten lepel kwamen direct door de zeef in een andere pan. Opzij, opzij, opzij, maak plaats maak plaats maak plaats mijn moeder heeft enorme haast, want dat was het moment suprême, is de biest geslaagd of kan die door het gootgat. Als deze gelukt was, direct het beschuit en kaneelsuiker er door en smullen maar, hoe heter hoe beter. Het is moeilijk uit te leggen waar biest naar smaakt maar het is eigenlijk een heerlijke vloeibare slagroom voorzien van lekkere kleffe beschuitjes, alsof er een engeltje…….. En….door haar bijzondere samenstelling past biest in een cholesterolverlagend dieet.

Één kannetje biest halen, in die tijd, zal ik nooit vergeten. Had net m’n rijbewijs gehaald en autootje van vader overgenomen, een Honda Civic. Wat was ik trots, dat ik na elk ritje het oliepeil moest checken mocht de pret niet drukken, het reed tenslotte. Tante belde, er is weer biest. En wat doe je dan, je pakt de auto, scheurt naar het Witte Paard zet het kannetje naast je in de auto en scheurt naar huis………Deze biest heeft echter de pan nooit bereikt maar wel de matten én bodem van de Civic. De matten kon ik nog weggooien maar de hele Civic was voorzien van een vastgeplakt ondertapijt en dat slurpte heerlijk mijn biest op. Vanaf die tijd wist ik hoe zure melk ging ruiken en reed ik ala Pinokkio (wasknijper op de neus) rond in de Honda. Tja en wat vertel je aan iemand die mee wil rijden……heb je een nieuwe deo??

Biest, wie is er niet groot mee geworden.

Herdenking watersnoodramp 1953

Op vrijdag 1 februari was het 60 jaar geleden dat de watersnoodramp plaatsvond.
Ook ons dorp was overstroomd, onze ouders zijn geëvacueerd geweest. Nu, 60 jaar later, drukt die ramp nog steeds een stempel op het dorp. Veel mensen maakten het mee, vele worden er deze dagen aan herinnerd.
De één vertelt graag zijn verhaal en de ander kan en wil er, ook nu nog niet over praten.

Op zaterdagochtend was er een herdenkingsbijeenkomst. Je ziet 2 zussen die ouders en broertje verloren en samen achter bleven. 3 en 7 jaar oud waren ze toen maar voor het leven getekend. Je kent het verhaal van de man die op de dijk liep met z'n familie en bijna iedereen zag verdwijnen in de golven toen die dijk plotseling doorbrak. Wat moeten al die herinneringen zwaar en moeilijk zijn.
Goed dat ook deze ramp herdacht wordt.
's Middags was er een fototentoonstelling. Daar werd alles door velen opnieuw verteld en beleefd.
Goed, als mensen er over kunnen praten. Lastig als je dat niet kunt omdat de herinneringen té pijnlijk zijn.

Op onderstaande foto mijn vader met een aantal van z'n broers en zussen en zijn moeder. Hoog zwanger. De baby is amper 2 weken later in Rotterdam, op het evacuatieadres geboren.