Na de marathons van Rotterdam, Spijkenisse, Berlijn, New-York, Amsterdam en Terschelling stond 6 oktober mijn 15e marathon op het menu: Zeeland, beter bekend als de Zeeuwse kustmarathon.
In de marathonwereld staat deze bekend als de zwaarste marathon van Nederland.
De eerste zaterdag in oktober staat volgens de website van de marathon garant voor:
De mooiste en zwaarste marathon van Nederland.
Langs de Zeeuwse kust.
Door bos, over dijk en duin. Lopen in een schitterend
decor.
Verhalen van deelnemers van vorige edities bevestigde
deze typeringen. Extreem zwaar als je de wind/storm tegen hebt, regen, het is
tenslotte al oktober dan kan het spoken, een harde zuidwesten wind tegen want
uit deze hoek waait het vaak in deze tijd.
Vorig jaar bleek dat de herfst ook zijn mooie kanten
kent, deze editie was de zomerse variant: temperaturen rond de 25 graden, maar
ook dat zijn temperaturen die je liever niet hebt tijdens het lopen van een
marathon. Wat zou het dit jaar worden.....
Vanaf het weekend voor de marathon worden de diverse
site's voor het weer geraadpleegd, de smartphone staat er vol mee:
accuweather.com, buienradar, rainy days, buienalarm, het weer. Zelfs de
Enkhuizer Almanak werd als appie geraadpleegd maar ons Zeeuwen bin zunig (lees:
wat een krent) deze app kost € 5,95 (!)
Na een week van koolhydraten stapelen, veel drinken breekt d-day aan, vroeg wakker, de oren gespitst en de ogen richting het raam, wat
voor weer is het..... Rob de Nijs heeft de regendans al gedaan: Zachtjes tikt
de regen....
Ok, de zwaarste marathon moet ook eigenlijk extreem zijn,
laat het dan maar waaien en regenen.....
Veel marathons hebben de start en finish op dezelfde
lokatie, deze marathon niet, de start is onder de kerk van Burg-Haamstede en de
finish ligt 42.195 meter verder in Zoutelande.
Aangekomen in Burgh vallen twee dingen direct op,
gemoedelijk en schone straten....zou de Coolsingel er ook zo uit kunnen zien
bij de start van de marathon schiet er door mijn hoofd, daar "regent"
het bidons en kledingstukken en hebben de Roteb medewerkers een
"goedverdiende" zondag.
Hier niet, elke loper zoekt netjes de afvalzak op en als
dat niet lukt is er wel een collega-loper die met hem of haar meedenkt.
Het startschot wordt voorafgegaan door de twaalf slagen
van de kerkklok, meestal tel je af maar hier tellen we tot twaalf.
Het nummer You're the voice van John Farnham is de
aanmoediging van de organisatie en schalt door de boxen. Het is droog en in de
verte verschijnt de blauwe lucht. We verlaten Burgh en lopen richting
boswachterij Westenschouwen, bekend gebied want de halve marathon van
Burgh-Haamstede voert ook door dit gebied.
Na een pittige duinovergang gaan we na 4,5 km het strand
op richting Neeltje Jans, parallel aan de N57 eerst de Hammen dan de Schaar en
dan de Roompot, het 10 km punt is gepasseerd, de meegereisde supporters gezien, en op naar het volgende strand.
Na 19 km lopen we het strand op, redelijk fris en op
schema. De opgang is mul zand maar verderop is het redelijk beloopbaar, we
passeren het punt van de halve marathon, aftellen!
Na 7 km strand, de benen gaan zwaarder voelen, gaan we
bij strandpaviljoen de Piraat het duingebied in, Oostkapelle laten we achter
ons, Domburg is nog 3 km, de linkerknie gaat protesteren.
Bij het 30km punt staan Sjanie, Wendy en broer Arjan. "Hoe
gaat het? De auto staat hier achter.
"Nee,nee,nee ik had gezegd, geef me een schop dan
hobbel ik verder".
Arjan loopt mee, "ik ben wel eens beter
gehumeurd" verontschuldig ik me.
De zwaartse kilometers dienen zich aan evenals de eerste duintrap.
Van beelden van omroep Zeeland wist ik dat er een aantal van
deze trappen in het parcours zitten met één loodzware trap, zou dit al de
zwaarste zijn.
Westkapelle zie ik in de verte liggen, dán nog 5 km, de
benen doen zeer, het lijf wil stoppen maar de eeuwige roem wacht.
De zwaarste duintrap dient zich aan, het lijkt hier wel een
bejaardenhuis, iedereen houd de leuning vast en is niet meer okselfris maar
"Luctor et emergo", we worstelen en komen boven.
Na 40 km voor de laatste keer het strand op, het nummer van
Blof waart in mijn hoofd: Niet de zoute zee maar ik slaak een diepe zilte zucht
en de alarmfase is aanwezig en niet Vlissingen maar ik adem zwaar en moedeloos.
Na 1,5km strand, zie ik boven op de duinen links de finish
liggen nog 2x links dan de Langstraat op en de finish. Elke loper wordt
onthaald door de wedstrijdleider. Na 4 uur en 45 minuten zit de 15e en zwaarste
marathon er op, vermoeidheid maakt plaats voor een onbeschrijfelijk gevoel en
besluit ik volgend jaar weer mee te doen......
Hier aan de kust,
waar men zat is en voldaan...
Na de finish werd er direct een microfoon en camera op mij gericht:
"This is tv man" (zie sfeerimpressie)
