Een foto van een bord biest, vorige week op Facebook, bracht heel veel
reacties teweeg. Deze varieerde van “getsiederrie” tot “daar lust ik wel pap
van”!
Wat zegt wikipedia eigenlijk over biest: Colostrum (bij koeien biest of griest) is de eerste melk die gevormd wordt als een zoogdier bevallen is. Mijn kennismaking met biest dateert uit mijn kinderjaren. Ik had het
geluk dat mijn oom en tante, boer en boerin waren. Hardwerkende mensen met een
kleine veestapel: koeien, Herman de stier en veel (wilde) katten. Hun boerderij
had een naam: ‘het Witte Paard’. Er was, als ik me goed herinner, geen paard te
bekennen maar ze zullen daar vast een reden voor gehad hebben, je noemt je
boerderij ook niet: ‘de bruine koe’ of ‘Herman’s farm’. Hoe mijn eerste bordje
biest smaakte weet ik niet meer, maar mijn eerste slok melk dronk ik als baby
en dit is tenslotte ook melk, echter uit een ander lichaam. Wat was het een
feest als tante belde dat er weer een koe bevallen was, een echt melkkannetje
werd opgehaald en Herman was in die tijd mijn grote vriend, zijn vruchtbaarheid
bezorgde ons heerlijke en voedzame biest. De biest kon niet direct gegeten
worden, biest moest je wellen. Ik herinner me nog dat dit heel spannend was,
alsof je op Cape Canaveral staat te wachten of de spaceshuttle bij “zero” wel
het luchtruim kiest. Moeders stond met een houten lepel te roeren in de pan
biest, deze moest opwarmen maar niet koken en zodra er blaasjes op de houten
lepel kwamen direct door de zeef in een andere pan. Opzij, opzij, opzij, maak
plaats maak plaats maak plaats mijn moeder heeft enorme haast, want dat was het
moment suprême, is de biest geslaagd of kan die door het gootgat. Als deze
gelukt was, direct het beschuit en kaneelsuiker er door en smullen maar, hoe
heter hoe beter. Het is moeilijk uit te leggen waar biest naar smaakt maar het
is eigenlijk een heerlijke vloeibare slagroom voorzien van lekkere kleffe
beschuitjes, alsof er een engeltje…….. En….door haar bijzondere samenstelling
past biest in een cholesterolverlagend dieet.
Één kannetje biest
halen, in die tijd, zal ik nooit vergeten. Had net m’n rijbewijs gehaald en
autootje van vader overgenomen, een Honda Civic. Wat was ik trots, dat ik na
elk ritje het oliepeil moest checken mocht de pret niet drukken, het reed
tenslotte. Tante belde, er is weer biest. En wat doe je dan, je pakt de auto,
scheurt naar het Witte Paard zet het kannetje naast je in de auto en scheurt
naar huis………Deze biest heeft echter de pan nooit bereikt maar wel de matten én
bodem van de Civic. De matten kon ik nog weggooien maar de hele Civic was
voorzien van een vastgeplakt ondertapijt en dat slurpte heerlijk mijn biest op.
Vanaf die tijd wist ik hoe zure melk ging ruiken en reed ik ala Pinokkio
(wasknijper op de neus) rond in de Honda. Tja en wat vertel je aan iemand die
mee wil rijden……heb je een nieuwe deo??
Biest, wie is er
niet groot mee geworden.
Nooit geweten dat die biest ook nog een bewerking moest ondergaan in de vorm van verhitten. Ik ben wel erg nieuwsgierig naar de smaak, maar laat het toch maar aan me voorbij gaan. Een mens hoeft niet alles zelf te ondervinden. Net als uierboord of peren met spek (waar mijn schoonvader het altijd over had) sla ik maar een keertje over! ;-) Leuk verhaal!
BeantwoordenVerwijderen